θοός

(I)

θοός, -ή, -όν (Α) [θέω] (ποιητ. τ.)

1. δραστήριος, ευκίνητος ταχύς, ενεργητικός

2. (επίθ. για τα πολεμικά πλοία) ελαφρός, ταχύς («νηυσὶ θοῇσιν», Ομ. Οδ.)

3. φρ. α) «θοὴ νύξ» — η νύχτα, επειδή έρχεται αιφνίδια, γρήγορα μετά τη δύση τού ηλίου, β) «θοήν ἀλεγύνετε δαῑτα» — να ετοιμάσετε γρήγορα γεύμα, Σοφ.

γ) «θοῆς εἰρεσίας ζυγόν» — ο ζυγός τής γρήγορης κωπηλασίας (Σοφ.).

επίρρ...

θοῶς (Α)

γρήγορα, αμέσως.

————————

(II)

θοός, -ή, -όν (Α)

οξύς, μυτερός, κοφτερός, με οξύ, βελονοειδές ή ακανθοειδές σχήμα («νῆσοι θοαί» — οι Εχινάδες, επειδή τα νησιά αυτά έχουν οξύ, βελονοειδές σχήμα, Ομ. Οδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.].